Tradycja pielgrzymowania obecna jest od samych początków chrześcijaństwa. Najważniejszym, bo decydującym o naturze pielgrzymowania, jest jego religijny charakter. Człowiek wierzący jest ciągle w drodze. W szerokim znaczeniu pielgrzymowanie to podróżowanie do sławnych miejsc, czy to z tytułu szczególnego krajobrazu, doniosłych wydarzeń, czy cennych dzieł ludzkiej myśli.

Błogosławiony Jan Paweł II pisał, że pielgrzymka ?uświadamia nam kondycję człowieka, którego życie często opisuje się jako wędrówkę. Od narodzin do śmierci każdy z nas znajduje się w szczególnej kondycji homo viator. [?] Historia Kościoła jest żywą kroniką pielgrzymki, która nigdy się nie kończy. Bardzo wielu wiernych pogłębia swą religijność, podejmując wędrówkę, której celem jest miasto świętych Piotra i Pawła, Ziemia Święta lub stare i nowe sanktuaria poświęcone Maryi i Świętym? (Jan Paweł II, ?Incarnationis misterium?, nr 7).

Szczególnym znamieniem pielgrzymek jest podróżowanie ad loca sacra ? do miejsc świętych. Każde z tych miejsc, jak i każda pielgrzymka ma swój niepowtarzalny klimat i charakter.

Tak było również podczas pielgrzymki, która wyruszyła w poniedziałek 27 sierpnia 2012 roku z Lubli do Przemyśla, Krasiczyna i Kalwarii Pacławskiej. Pielgrzymowanie to można nazwać powrotem do źródeł, bowiem Lubla i okoliczne parafie od 1805 do 1992 roku należały do diecezji przemyskiej, w której siedzibą biskupa diecezjalnego był Przemyśl.

Pielgrzymi w liczbie 50 osób, wśród których byli mieszkańcy Lubli i pobliskich miejscowości, wyruszyli z parkingu przy zabytkowym kościele pw. św. Mikołaja o godzinie 6.00. Ze śpiewem na ustach, chwaląc Pana Boga za kolejny dzień życia, udaliśmy się w drogę do Przemyśla. Jest to bardzo atrakcyjne turystycznie miasto. Stanowi o tym jego położenie w najbardziej na wschód wysuniętej części Pogórza Karpackiego, a także ogromna liczba zabytków, które pozostawiły po sobie minione wieki. Historia miasta sięga początków państwa polskiego i panowania dynastii piastowskiej. Przemyśl był wówczas jednym z najważniejszych grodów polskich.

Przemyśl zwiedzaliśmy pod kierunkiem licencjonowanego przewodnika PTTK Jakuba Kalinowskiego. Najpierw udaliśmy się na Kopiec Tatarski (Kopiec Przemysława), gdzie znajduje się górujący nad miastem milenijny Krzyż Zawierzenia. Tam wysłuchaliśmy interesującej historii miasta i tego niezwykłego miejsca. Ze szczytu kopca przy dobrej widoczności rozciąga się imponujący widok na okolicę, aż po Ukrainę. Kopiec znajduje się w południowo-wschodniej części miasta i ma wysokość 352 m n.p.m. Pierwotnie było tam miejsce kultu bogów słowiańskich (szczególnie Swarożyca). W późniejszym czasie, w miejscu dawnej świątyni i posągu bóstwa postawiono kaplicę pw. św. Leonarda (jako zadośćuczynienie domniemanym ofiarom składanym z chrześcijan). Kaplica została zniszczona podczas II wojny światowej.

Schodząc niżej zwiedzaliśmy renesansowy Zamek Kazimierzowski, Wyższe Seminarium Duchowne oraz Katedrę. Budowę obecnej katedry w stylu gotyckim rozpoczął wraz z Kapitułą bp Mikołaj Błażejowski w 1495 roku. Zachowały się tylko mury i filary. Odbudowę wraz z wyposażeniem wnętrza zakończono w pierwszych dziesiątkach XVI wieku. W roku 1960 z okazji 500-lecia rozpoczęcia budowy katedra otrzymała od Stolicy Apostolskiej tytuł Bazyliki Mniejszej. Uczciliśmy tam relikwie patrona naszej diecezji św. bpa Józefa Sebastiana Pelczara oraz bł. ks. Jana Balickiego, pochodzącego z Rzeszowa.

Po modlitwie przy cudownej figurze Matki Boskiej Jackowej skierowaliśmy swoje kroki ku kościołowi klasztornemu ojców karmelitów. Konwent Karmelitów Bosych w Przemyślu został erygowany 13 maja 1620 roku z inicjatywy o. Andrzeja od Jezusa (Brzechwy) i starosty przemyskiego, właściciela Krasiczyna ? Marcina Krasickiego. Klasztor i kościół rozpoczęto budować w 1624 roku, a zakończono w 1630 roku, kiedy konsekrowano kościół pw. św. Teresy. Klasztor, pierwotnie parterowy, był następnie rozbudowywany. Ze względu na stan w jakim oddano budynki do użytku, dalsze prace wykończeniowe trwały jeszcze w XVIII wieku. W latach 1784-1946 klasztorem i kościołem dysponowali grekokatolicy, którym przekazał budynki cesarz Józef II. Następnie budynki przeszły na własność państwa. W 1990 roku oddano Karmelitom Bosym klasztor w Przemyślu.

Kolejnym miejscem naszego zwiedzania była greckokatolicka Archikatedra Św. Jana Chrzciciela. Mieści się ona w świątyni pojezuickiej, wchodzącej w skład zespołu klasztornego z początku XVII wieku. Pomimo przekształceń dokonanych w 2 połowie XVIII i na początku XX wieku, świątynia zachowała cechy stylowe barokowej bazyliki. W 1991 roku papież Jan Paweł II ustanowił świątynię greckokatolicką katedrą. Układ wnętrza świątyni odpowiada wschodniej tradycji.

Nasze zwiedzanie Przemyśla zakończyliśmy na przemyskim rynku. Po chwili odpoczynku wyruszyliśmy do oddalonego o 10 km Zespołu Parkowo-Zamkowego w Krasiczynie. Po spacerze w parku zwiedzaliśmy zamek w Krasiczynie, który jest jednym z najpiękniejszych skarbów architektury renesansowo-manierystycznej w Polsce, należy również do najpiękniejszych zamków w Europie. Został zbudowany na przełomie XVI i XVII wieku przez Stanisława Krasickiego i jego syna Marcina. Zamek, pomimo licznych pożarów i wojen, zachował prawie niezmienioną sylwetkę jaką nadano mu na początku XVII wieku. Zobaczyliśmy tam jeden z najcenniejszych elementów architektonicznych Zamku, którym jest mieszcząca się w baszcie Boskiej Kaplica, przyrównywana do kaplicy Zygmuntowskiej na Wawelu. Zwieńczeniem naszego pobytu w Krasiczynie był wspólny obiad w zamkowej restauracji.

Ostatnim, wieńczącym nasz wspólny wyjazd, elementem była wizyta w Kalwarii Pacławskiej. Znajduje się tam sanktuarium Męki Pańskiej i Matki Bożej Kalwaryjskiej. Opiekę nad tym miejscem sprawują Ojcowie Franciszkanie Konwentualni. Po odmówieniu Koronki do Miłosierdzia Bożego poznaliśmy historię sanktuarium i cudownego obrazu. Początki klasztoru, jak i osady Kalwaria Pacławska, związane są z osobą Andrzeja Maksymiliana Fredry (1620-1679). Z powstaniem Kalwarii wiąże się legenda, która mówi, iż A. M. Fredro podczas polowania zapuścił się w głąb lasu w pogoni za jeleniem i w miejscu, gdzie dziś stoi kościół, miał ujrzeć między rogami tegoż jelenia jaśniejący krzyż. To wydarzenie miało go skłonić do zbudowania na tym miejscu kościoła, klasztoru i założenia tamże kalwarii, na wzór jerozolimskiej drogi krzyżowej. W pierwszym okresie realizacji projektu w roku 1665 wybudowano drewniany kościół i klasztor, do którego Fredro chciał sprowadzić zakonników. W roku 1668 przybyli tutaj franciszkanie. Fundacja kalwarii przez A. M. Fredrę miała również, a może przede wszystkim, podłoże religijne, gdyż celem jej było upowszechniać kult Męki Pańskiej. Znajdujące się tam dróżki kalwaryjskie stwarzają doskonałe możliwości dla medytacji i modlitwy wspólnej i osobistej.

O godzinie 18.00 uczestniczyliśmy we Mszy św. prosząc w intencjach, z którymi pielgrzymowaliśmy, czyli w duchu dziękczynienia za otrzymane łaski z prośbą o błogosławieństwo dla parafii i naszych Rodzin oraz dobre przeżycie i owoce Misji Świętych.

Po Eucharystii wyruszyliśmy w drogę powrotną.

Księdzu proboszczowi Julianowi Bartnikowi, firmie Marcz-Trans z Cieszyny oraz wszystkim uczestnikom pielgrzymki serdecznie dziękujemy za piękne świadectwo swej wiary, obecność i modlitwę.

Zapraszamy do galerii zdjęć (kliknij tutaj)