W Lubli znajduje się jeden z najpiękniejszych na Podkarpaciu późnogotycki kościół drewniany, niewiele ustępujący pod względem architektonicznym takim obiektom, jak kościół w Haczowie i Bliznem. Świątynię tę ufundował opat cystersów Mikołaj Grot ok. połowy XV wieku. Została zbudowana ?na zrąb? z drewna modrzewiowego, na podmurówce kamiennej. Jak większość tego typu budowli sakralnych jest orientowana. W 1779 r. kościół został poświęcony pw. św. Mikołaja. W 1793 roku do głównej bryły kościoła dobudowano wieżę o konstrukcji słupowej, która uległa zniszczeniu w czasie działań wojennych w sierpniu 1944 r. Obecna wieża została w 1995 r. pieczołowicie zrekonstruowana.
Na belce tęczowej znajduje się krzyż barokowy z II poł. XVII w. oraz rokokowe aniołki - świeczniki. Godna uwagi jest także rokokowa, bogato rzeźbiona ambona z 1778 r. i konfesjonał z II poł. XVIII w. W wieży kościoła na ścianie południowej umieszczona jest główka Chrystusa pochodząca z krucyfiksu, który znajdował się tu przed wojną . Upamiętnia ona cudowne zdarzenie - podczas ostrzału artyleryjskiego Lubli w styczniu 1945 r. wybuch pocisku zniszczył krucyfiks, a głowa Ukrzyżowanego, nienaruszona wbiła się w drewnianą ścianę. W przykościelnej dzwonnicy znajduje się gotycki dzwon z końca XV wieku. Obok kościoła stoi plebania wybudowana w 1911 r. na miejscu poprzednich - drewnianych i murowanych, które towarzyszyły kościołowi prawie od początku jego istnienia. W przysiółku Bukowy Las, na malowniczym odludziu w zabytkowej XIX-wiecznej kapliczce do niedawna można było podziwiać feretron z drewnianą figurą Matki Boskiej z XVIII w. Rzeźba ta powstała pod wpływem rokokowej sztuki włoskiej.
|